ونتزل میشالسکی مدیر سازمان دیده‌بان حقوق بشر در آلمان در مصاحبه‌ای با روزنامه تاگس اشپیگل، که به مناسبت سرکوب خونین معترضان در جمهوری اسلامی ایران انجام شده، از رژیم حاکم بر این کشور به عنوان «بدترین حکومت سرکوبگر جهان» نام برده است. وی که از سال ۲۰۱۰ مدیریت نهاد دیده‌بان حقوق بشر آلمان را به عهده دارد، در این مصاحبه به پرسش‌هایی درباره «رژیم سرکوبگر ملاها»، ناآرامی‌ها و واکنش صاحبان قدرت و پنهانکاری آنها در مورد قربانیان پاسخ داده است.
-آقای میشالسکی، در میانه‌ی ماه نوامبر ایران از ناآرامی‌های شدید به لرزه درآمد. شمار زیادی که در بسیاری از شهرها علیه وضعیت بد اقتصادی و همچنین رژیم دست به اعتراض زدند دستگیر یا حتی کشته شدند. بر اساس اطلاعات شما چه اتفاقی در آنجا افتاده؟
-در درجه نخست احتمالا یک ناآرامی اجتماعی بود. هزاران نفر به دلیل افزایش شدید نرخ بنزین به خیابان‌ها ریختند. تعجب‌آور به ویژه این نکته است که مردم اصلا جرأت کردند دست به این اعتراضات بزنند.
–چطور؟
-کسی که در جمهوری اسلامی اعتراض می‌کند، زندگی خود را به خطر می‌اندازد. تظاهرکنندگان مسالمت‌جو از سوی رژیم به عنوان «آشوبگر» نقره داغ می‌شوند. نمایندگان آیت‌الله‌ها بطور مرتب حتی خواستار اعدام این «آشوبگران» می‌شوند. کسی که در این فضای تهدیدآمیز اجتماعی دست به اعتراض می‌زند، خطری بزرگ را به جان می‌خرد. همین نشان می‌دهد که ایرانیان چقدر خشمگین و ناامید شده‌اند.
-در شبکه‌های اجتماعی ویدئوهایی دست به دست می‌شوند که خشونت شدید پلیس را نشان می‌دهند. شما این ویدئوها را تا چه حد بر واقعیات منطبق می‌دانید؟
-اینترنت مدتی قطع شده بود. به این دلیل ما اطللاعات دقیقی نداریم که چه تعداد از تظاهرکنندگان دستگیر شده‌اند یا خشونت پلیس چه ابعادی داشته. اما تجربه به ما می‌آموزد که این گزارش‌ها قابل اعتماد هستند. علاوه بر این، دیده‌بان حقوق بشر خودش در محل حضور ندارد. ما سال‌هاست اجازه نداریم وارد این کشور شویم، چیزی که باز هم نشان می‌دهد ترس رژیم از آگاهی‌رسانی مستقل زیاد است. همینطور قطع اینترنت دلیل دیگری بر این ترس است.
-چرا؟
-از یکسو ایرانی‌ها بطور کامل تنها بودند و احساس انزوا و اسارت در دست‌های مسئولان و امنیتی‌های آنها می‌کردند. این از سوی دیگر کاملا آشکار می‌کند که رژیم چیزهایی برای پنهان کردن دارد و حس می‌کند که مورد حمله قرار گرفته. به همین دلیل است که آمار دستگیر شدگان، قربانیان و اعدامی‌ها از سوی مسئولان حکومت اعلام نمی‌شود. به نظر می‌رسد ابعاد فاجعه بسیار بزرگ بوده باشد.
-ماموران انتظامی متهم شده‌اند که بطور هدفمند به سوی تظاهرکنندگان شلیک کرده‌اند. این اتهامات درست است؟
-دیده‌بان حقوق بشر نمی‌تواند این را ثابت کند، اما من فکر می‌کنم این احتمال وجود دارد. اگر اینطور نبود، دولت می‌توانست برای اثبات روایت خودش، اسنادی ارائه بدهد! اما این کار را نکرده است! به این دلیل ما خواستار تشکیل یک کمیسیون مستقل شده‌ایم که رویدادها را بررسی کند، اما صاحبان قدرت این پیشنهاد را رد کرده‌اند. چرا؟ برای اینکه در این صورت تقصیرات زیادی متوجه آنها خواهد شد.
-آیا ملاها موقعیت خود را در خطر می‌بینند و به این دلیل متوسل به خشونت می‌شوند؟
-اینطور به نظر می‌رسد. حکومت ایران هم مثل سایر کشورهای استبدادی عمل می‌کند. بطور کلی جایی که شهروندان به پا می‌خیزند، رژیم در آنجا خود را با خطر روبرو می‌بیند و با خشونت پاسخ می‌دهد. مسئله بر سر ترساندن مردم است.
-آیا سرکوب ستون اصلی رژیم ملاها است؟
-بی‌تردید! سرکوب نگهدارنده‌ی سیستم است. یک نمونه: همزمان با قطع اینترنت هشت فعال محیط زیست به اتهامات واهی به زندان‌های بلندمدت محکوم شدند. رژیم آشکارا قصد داشت این خبر را پنهان نگه دارد.
-دستگیر شدگان در اعتراضات اخیر حتی به اعدام تهدید می‌شوند. آیا این بازداشت‌شدگان می‌توانند به یک محاکمه عادلانه در دادگاه‌های ایران امیدوار باشند؟
-رژیم ایران چیزی کاملا متفاوت از یک حکومت قانونی است. همواره پیش می‌آید که احکامی به خاطر اینکه مورد پسند پاسداران قدرتمند نیست لغو می‌شوند. در مورد فعالان محیط زیست، وزارت دادگستری خواستار آزادی آنها شد. اما پاسداران می‌خواستند درس عبرت بسازند و به این دلیل برای محاکمه آنها فشار آوردند. ایران دارای یک سیستم فرقه‌ای است که در آن گروه‌های صاحب نفوذ اندک موازین قانونی را، که هنوز وجود دارد، به خاطر تحقق منافع خود زیر پا می‌گذارند.
-وضعیت حقوق بشر در ایران چطور است؟
-ایران مثل همیشه بدترین حکومت سرکوبگر تمام جهان است. انسان‌ها تهدید به مرگ می‌شوند، ارقام اعدام‌ها یا زندان‌های بلندمدت، صرفا به خاطر شرکت در اعتراضات مسالمت‌آمیز یا نوشتن مطلبی در شبکه‌های اجتماعی، به شدت بالاست. به بیان دیگر، تا آنجا که به حقوق بشر مربوط می‌شود، هیچ نشانی از نرمش یا حرکت به سمت آزادی وجود ندارد.
*منبع: روزنامه آلمانی تاگس اشپیگل*ترجمه و تنظیم: جواد طالعی
نظرات
ارسال یک نظر