درگذشت نابهنگام زندانى سياسى بند ١٢ زندان رجايى شهر كرج شاهرخ زمانى، هجمه اى از ترديدها را در موردعلت اين ضايعه بزرگ بوجود آورده است. ترديدهايى كه ميتواند حقيقت داشته باشد.
شاهرخ زمانى از رهبران جنبش كارگرى ايران و از فعالان و مدافعان حقوق مردم سراسر ايران از زمره مبارزان جسور و مقاومى بود كه درمقابل تمام مصائبى كه حكومت جمهورى اسلامى بر وى روا داشته بود، ايستادگى كرد.
يازده سال زندان تنها هزينه دفاع از حقوق كارگران در سمت عضويت شوراى تشكل كارگران كشور وعضو هيئت سنديكاى كارگران تزيينات و نقاشان ساختمان بود.
اما مرگ شاهرخ زمانى، به هيچ وجه نمى تواند جدا از سياستهاى ضد كارگرى و ضد حقوقى جمهورى اسلامى نسبت به زندانيان و مردم كشور ايران باشد.
پيام ها و نامه هاى شاهرخ زمانى از زندان مبين فشارهاى سختى بود كه بر وى و همه زندانيان وارد شده است.
از آنجايي كه جمهورى اسلامى موظف است در مقابل تمام حوادثى كه براى زندانيان رخ ميدهد، پاسخگو باشد، لذا در مقابل اين حادثه ناگوار وغير منتظره مسئوليت مستقيم دارد.
جبهه دموكراتيك ايران ضمن اعلام انزجار نسبت به شرايط سخت زندانيان سياسى، اعتراض خودرا نسبت به بى توجهى جمهورى اسلامى در درمان زندانيان سياسى از جمله شاهرخ زمانى نيز اعلام نموده و از همه هموطنان ميخواهد، نسبت به مرگ اين عزيز، از هر اقدام واكنشى خود دارى ننموده و از نهادهاى بين المللى از جمله سازمان حقوق بشر خواستار رسيدگى نسبت به اين حادثه شوم گردند.
نظرات
ارسال یک نظر