صدای زندانیان بیمار باشیم در 20 ژوئن برابر با 30 خرداد
ايران از سال ١۹۷۶، به «میثاق بين المللى حقوق اقتصادی – اجتماعی و فرهنگی» ملحق شده است و به موجب مصوبه سال ۱۹۷۷ این شورا در خصوص رفتار با مجرمان، متعهد است به «حداقل مقررات معیار برای رفتار با زندانیان«؛ که بند ۶٢ آن تاکید دارد به:
«خدمات پزشکی زندان‌ها باید در صدد تشخیص و درمان هر بیماری یا نقص جسمی یا روانی باشند که ممکن است مانع از بازپروری زندانی شوند. کلیه خدمات ضروری دارویی، جراحی و مربوط به روانپزشکی باید برای انجام این هدف فراهم شود.»
با این وصف، «بیماری زندانیان و بی‌تفاوتی مقامات قضایی» در جمهوری اسلامی ایران، یکی از نگرانی‌های مهم خانواده‌های زندانیان و فعالان حقوق بشر شمرده می‌شود. شیوه رایج برخورد مقامات قضایی با «بیماری زندانیان» در زندان های ایران، بر خلاف قوانین داخلی و بین المللی، و معمولا ابزاری است برای فشار و شکنجه زندانیان توسط زندانبان.
در حالیکه بهداری زندان فاقد امکانات اولیه است و از لحاظ پزشکی در پایین‌ترین سطح قرار دارد؛ اندک موارد انتقال زندانیان بیمار به مراکز درمانی خارج از زندان، با توهین و تحقیر همراه است و در مواردی با بازگشت به زندان پیش از اتمام و تکمیل دوره درمان، مواجه می شود. این تنها بخشی از مشکلاتی است که در مواردی برخی از زندانیان بیمار را به تحمل درد و عدم پیگیری درمان ترغیب می کند!
عدم تعهد سازمان زندان ها به پرداخت هزینه های بیمارستان، تحمیل هزینه اقامت و خوراک ماموران همراه، نیز بخشی از مشکلات زندانیان بی بضاعت است که حتی موجب انصراف آنها از پیگیری اعزام به مراکز درمانی می شود.
بازرسی های توهین آمیز در هنگام اعزام و بازگشت به زندان، زنجیر شدن به تخت بیمارستان حتی در حین بی هوشی، اصرار به استفاده از لباس زندان، از دیگر موارد اعتراض زندانیان و مانعی بر پیگیری درمان آنها اعلام می شود.
طبق آخرین تحقیق «کمپین صلح فعالان در تبعید»، تنها در زندان رجایی شهر، ۲۶ زندانی ( نوزده تن بالای ۵۰ سال) در انتظار مجوز قضایی برای پیگیری بیماری و مشکلات جسمانی خود، در وضعیت حاد قرار دارند، که اسامی و شرح مشکلات ایشان به ترتیب زیر است:
۱- بهنام ابراهیم‌زاده: ۳۷ ساله، خونریزی معده، آرتروز گردن، خونریزی کلیه
۲- شهرام پور منصوری: ۳۱ ساله، افسردگی شدید و مزمن، ناراحتی‌های اعصاب و روان
۳- محمد رضا پورشجری: ۵۲ ساله، ورم غده پروستات، قند خون بالا و سنگ کلیه
۴- سعید رضا تزنگی: ۵۲ ساله، نارسایی قلبی که قبلا استنت گذاشته و تحت درمان دارویی است
۵- ماشاالله حائری: ۶۲ ساله، مشکلات قلبی، عفونت ریوی، اعصاب و افسردگی شدید
۶- خالد حردانی: ۴۴ ساله، مشکل ریوی و عفونت مزمن، مشکل تنفسی و گوارشی
۷- جمال الدین خانجانی: ۸۳ ساله، مشکلات کهولت سن، بینایی و قلبی
۸- نوید خانجانی: ۲۸ ساله، در انتظار عمل جراحی در ناحیه انتهایی ستون فقرات
۹- سعید رضوی فقیه: ۵۱ ساله، مشکلات قلبی
۱۰- ریاض الله سبحانی: ۷۰ ساله، نارسایی قلبی و مشکلات سیستم ادراری
۱۱- علی سلان‌پور: ۵۵ ساله، دیسک گردن و فقرات کمری
۱۲- حمزه سواری: ۳۱ساله، عفونت مجرای ادراری و سنگ ساز بودن کلیه
۱۳- محمد سیف‌زاده: محمد سیف‌زاده: ۶۵ ساله، بیماری گوارشی، قلب، نارسایی کبد و بیماری پروستات
۱۴- کیوان صمیمی: ۶۶ ساله، نارسایی قلبی که هر سه ماه یکبار باید چک شود و تحت نظر باشد. دیسک کمر، مشکلات قلبی و گوارشی
۱۵- حسن طفاح: ۸۵ ساله، مبتلا به سرطان خون
۱۶- سعید عابدینی: ۳۴ ساله، عفونت مجاری ادراری و کلیه
۱۷- ابوالقاسم (جواد) فولادوند: ۵۱ ساله، بیماری روده و کیست
۱۸ – فرهاد فهندژ: ۵۲ ساله، فشار خون بالا، نیاز به مراقبت پزشکی دارد
۱۹- اصغر قطان: ۶۲ ساله، مشکل قلبی و عروق که قبلا عمل جراحی باز داشته است
۲۰- زانیار مرادی: ۲۵ ساله، جابه جایی دو مهره از کمر
۲۱- امان الله مستقیم: ۶۴ ساله، نارسایی قلبی پیشرفته با سابقه بای پاس قلبی (عمل جراحی قلبی کرونر)
۲۲- کریم معروف عزیز: ۷۲ ساله سابقه عمل جراحی باز قلبی بای پاس، نیاز به مراقبت ویژه و درمان دارویی دارد
۲۳- فواد مقدم: ۶۴ ساله، درد شدید ناشی از بیرون زدگی دیسک‌های ستون فقرات از ناحیه گردن که منجر به تنگی کانال در هفت نقطه شده است. نارسایی قلبی که تحت درمان دارویی است و هر ۳ ماه یکبار نیاز به کنترل و بررسی دارد. دردهای شدید شکمی ناشی از عوارض جراحی و پیوند پروتز در شریان آئورت
۲۴- عادل نعیمی: ۶۳ ساله، تنگی عروق قلب با سابقه چندین مورد جراحی، دیابت
۲۵- عفیف نعیمی: ۵۲ ساله، اشکالات انعقادی و سابقه چند مورد آمبولی ریوی و مغزی. از نظر درمان انعقادی بایستی بطور مرتب در بیمارستان مجهز بستری باشد، پارگی پرده گوش و آرتروز اندام تحتانی
۲۶- اسدالله هادی: ۵۴ ساله، عارضه قلبى
گفتنی است، رفتار با زندانیان در زندان های جمهوری اسلامی ایران، گواهی است بر صحت بخشی از نگرانی های مجامع بین المللی حقوق بشری نسبت به وضعیت حقوق بشر در این کشور. از جمله ابراز نگرانی شدید از:
«نقض حقوق افراد بازداشت شده، شرایط بد زندان‌ها، ممانعت از دسترسی به درمان پزشکی کافی و خطر مرگ برای زندانیان ناشی از شکنجه، تجاوز و دیگر انواع خشونت جنسی بازداشت شدگان، تکنیک‌های خشن بازجویی»
که در جریان تصویب قطعنامه حقوق بشر برای این کشور به آن اشاره شده بود.
این قطعنامه در تاریخ سه شنبه ۲۷ آبان ۱۳۹۳، با ۷۸ رای موافق، ۳۵ رای مخالف و ۶۹ رای ممتنع، در شورای حقوق بشر سازمان ملل، به تصویب رسیده است.
نظرات
ارسال یک نظر