Mahvash Alasvandi added 3 new photos.
رقص تن های بردار در توافق هسته ای!
بدون حافظه تاریخی، زیستنمان چیزی نیست، مگر تکرار و تسلیم!
سران جمهوری اسلامی در بحران آفرینی اگر بی نظیر نباشند، کم نظیر هستند! تاریخ 36 ساله ی اخیر مملو از بحرانهای داخلی، منطقه ای و جهانی است، که جمهوری اسلامی آنرا خلق و برای پیش بردنش، رهبری کرده است!
حتی با نگاهی گذرا به پشتِ سرمان می بینیم که جمهوری اسلامی در رابطه با بحران های داخلی در کنارِ اعدام و شکنجه و زندانِ مخالفین، همواره از سیاستِ " به مرگ گرفتن تا به تب راضی شدن" پیروز میدان بوده است!
تحمیل 10 سال تحریم و گرسنگی به میلیونها غیر رژیمی در داخل ایران، تحمیل درد به بیماران به بهانه ی تحریمی بودن! تحمیلِ هزینه های هنگفت برای برنامه های هسته ای به سیستمِ اقتصادِ بیمار ایران و چاپیدن و به جیب زدنِ سران رژیم از قَبلِ این برنامه، هدیه ی مرگ به مسافرانِ هوایی با هواپیماهای غیر استانداردشان! به قتل رساندنِ " دانشمندانِ هسته ای"، زندگی میلیونی انسانها زیر خط زجر، افزایش دزدی های کلان حکومتی از قبل زد و بندهای یواشکی پشت درهای بسته برای دور زدنِ تحریمها، همه اینها و بیشتر با شعار " انرژی هسته ای حق مسلم ماست" و عاقبت؛
"موفقیت در توافق هسته ای با نرمش قهرمانانه ی رهبرِ فرزانه"!
برای رسیدن به این توافق، کل سران رژیم – اصولگرای تمامیت خواه، اصطلاح طلبانِ رنگی سبز و بنفشِ معتدل شده- همگی برای حفظ نظامشان زانو زدند. رهبر با چرخشی قهرمانانه کل جناحهای حکومت و حامیانشان را به رقص مستانه درآورده است! و این تکرارِ همان خروجِ از بحرانِ کمتر از سه دهه ی پیشِ جمهوری اسلامی ست!
تحمیل 8 سال جنگ، 8 سال آوارگی، بیش از یک میلیون کشته در دو طرف درگیر در جنگ، ویرانی میلیاردی که بعد از اینهمه سال هنوز چهره ی شاخص شهرهای مرزی کشور می باشد ، هزاران معلول و مفقود، دشتهای مین که هنوز هم از کودکانِ مرز نشین قربانی می گیرد، سرکوبِ هر گونه اعتراضِ داخلی به بهانه ی حمله دشمن خارجی، 8 سال عطیه ی الهی با شعار " راه قدس از کربلا می گذرد" و عاقبت؛
جام زهر برای بقای رژیم توسط رهبر کاریزماتیک، امام راحل سرکشیده می شود!
جنگ با دشمن خارجی به پایان رسید، اما حمله به بی دفاعترین قشر جامعه، یعنی زندانیان سیاسی آغاز شد. جنایت 67 را یواشکی و پشت درهای بسته ی زندانها انجام دادند تا هر گونه صدای معترضی را خفه کنند!
سردارسازندگی و اصلاحات و اعتدال واردِ میدان شدند، آنچه استحکام یافت پایه های رژیم بود و آنچه سقوط آزاد داشت، حقوق انسان!
آنچه برپا شد چوبه های دار بود و آنچه فرو ریخت انسانیت بود در توافقی به نامِ " صلح"!
و حال ارمغان این توافق هسته ای با چرخش قهرمانانه ی سیاه و سبز و بنفش به مردم ایران، تحمیل بی حقوقی بیشتر و بی تفاوتی و چشم بستن بیشتر دنیای غرب بر روی معضلاتِ حقوق بشر در ایران است.
در هیچ کجای قرارداد هسته ای اشاره ای به تضمینِ لغو اعدامِ منِ منتظر اعدام ندارد، اشاره ای به تضمین حقوقِ من کارگر ندارد، اشاره ای به تضمین حق و حقوق زنان و کودکان و آورگان ندارد، نشانی از احترام به برابری انسانها و حذف تبعیض در میانِ شهروندان کشور ندارد، و ...
توافق هسته ای یعنی، احترام غربیهای دمکرات و جمهوری خواه و نیو دمکرات و صد البته "حقوق بشر" دوست به قوانین داخلی کشور، یعنی عدم مداخله در شیوه ی کشور داری و تعامل با مردمش، یعنی مردمت را با فشار گرسنگی و بی حقوقی خفه کن و ما را با قردادهای نفتی!
و اما ما، نگرانِ جانِ بی دفاعان در بند هستیم، سیر صعودی اعدامها در راه است! ناله ی طنابهای دار با ناله ی مادران در هم آمیخته است!
عزیزان، بر در زندانها نشستن و نالیدن ره بجایی نمی برد، باید خیابانها را صحنه ی رویارویی با جمهوری اعدام و شکنجه تبدیل کرد! باید محلِ سکونت امام جماعاتِ شهرهای محل زندگی تان را در اعتراض به حکم اعدام عزیزانتان به محاصره درآورید، باید بیت رهبری را نشانه رفت!
ایرانِ تحتِ حاکمیتِ جمهوری اسلامی مقام اولِ آمارِ اعدام را در سطح جهان دارد، این یعنی هر کوی و برزنی عزیزی از دست رفته دارد، عزیزی بر دار رفته! باید از هر طریق ممکن اطلاع رسانی کنید و دیگران را به همراهی فراخوانید!
حتی با نگاهی گذرا به پشتِ سرمان می بینیم که جمهوری اسلامی در رابطه با بحران های داخلی در کنارِ اعدام و شکنجه و زندانِ مخالفین، همواره از سیاستِ " به مرگ گرفتن تا به تب راضی شدن" پیروز میدان بوده است!
تحمیل 10 سال تحریم و گرسنگی به میلیونها غیر رژیمی در داخل ایران، تحمیل درد به بیماران به بهانه ی تحریمی بودن! تحمیلِ هزینه های هنگفت برای برنامه های هسته ای به سیستمِ اقتصادِ بیمار ایران و چاپیدن و به جیب زدنِ سران رژیم از قَبلِ این برنامه، هدیه ی مرگ به مسافرانِ هوایی با هواپیماهای غیر استانداردشان! به قتل رساندنِ " دانشمندانِ هسته ای"، زندگی میلیونی انسانها زیر خط زجر، افزایش دزدی های کلان حکومتی از قبل زد و بندهای یواشکی پشت درهای بسته برای دور زدنِ تحریمها، همه اینها و بیشتر با شعار " انرژی هسته ای حق مسلم ماست" و عاقبت؛
"موفقیت در توافق هسته ای با نرمش قهرمانانه ی رهبرِ فرزانه"!
برای رسیدن به این توافق، کل سران رژیم – اصولگرای تمامیت خواه، اصطلاح طلبانِ رنگی سبز و بنفشِ معتدل شده- همگی برای حفظ نظامشان زانو زدند. رهبر با چرخشی قهرمانانه کل جناحهای حکومت و حامیانشان را به رقص مستانه درآورده است! و این تکرارِ همان خروجِ از بحرانِ کمتر از سه دهه ی پیشِ جمهوری اسلامی ست!
تحمیل 8 سال جنگ، 8 سال آوارگی، بیش از یک میلیون کشته در دو طرف درگیر در جنگ، ویرانی میلیاردی که بعد از اینهمه سال هنوز چهره ی شاخص شهرهای مرزی کشور می باشد ، هزاران معلول و مفقود، دشتهای مین که هنوز هم از کودکانِ مرز نشین قربانی می گیرد، سرکوبِ هر گونه اعتراضِ داخلی به بهانه ی حمله دشمن خارجی، 8 سال عطیه ی الهی با شعار " راه قدس از کربلا می گذرد" و عاقبت؛
جام زهر برای بقای رژیم توسط رهبر کاریزماتیک، امام راحل سرکشیده می شود!
جنگ با دشمن خارجی به پایان رسید، اما حمله به بی دفاعترین قشر جامعه، یعنی زندانیان سیاسی آغاز شد. جنایت 67 را یواشکی و پشت درهای بسته ی زندانها انجام دادند تا هر گونه صدای معترضی را خفه کنند!
سردارسازندگی و اصلاحات و اعتدال واردِ میدان شدند، آنچه استحکام یافت پایه های رژیم بود و آنچه سقوط آزاد داشت، حقوق انسان!
آنچه برپا شد چوبه های دار بود و آنچه فرو ریخت انسانیت بود در توافقی به نامِ " صلح"!
و حال ارمغان این توافق هسته ای با چرخش قهرمانانه ی سیاه و سبز و بنفش به مردم ایران، تحمیل بی حقوقی بیشتر و بی تفاوتی و چشم بستن بیشتر دنیای غرب بر روی معضلاتِ حقوق بشر در ایران است.
در هیچ کجای قرارداد هسته ای اشاره ای به تضمینِ لغو اعدامِ منِ منتظر اعدام ندارد، اشاره ای به تضمین حقوقِ من کارگر ندارد، اشاره ای به تضمین حق و حقوق زنان و کودکان و آورگان ندارد، نشانی از احترام به برابری انسانها و حذف تبعیض در میانِ شهروندان کشور ندارد، و ...
توافق هسته ای یعنی، احترام غربیهای دمکرات و جمهوری خواه و نیو دمکرات و صد البته "حقوق بشر" دوست به قوانین داخلی کشور، یعنی عدم مداخله در شیوه ی کشور داری و تعامل با مردمش، یعنی مردمت را با فشار گرسنگی و بی حقوقی خفه کن و ما را با قردادهای نفتی!
و اما ما، نگرانِ جانِ بی دفاعان در بند هستیم، سیر صعودی اعدامها در راه است! ناله ی طنابهای دار با ناله ی مادران در هم آمیخته است!
عزیزان، بر در زندانها نشستن و نالیدن ره بجایی نمی برد، باید خیابانها را صحنه ی رویارویی با جمهوری اعدام و شکنجه تبدیل کرد! باید محلِ سکونت امام جماعاتِ شهرهای محل زندگی تان را در اعتراض به حکم اعدام عزیزانتان به محاصره درآورید، باید بیت رهبری را نشانه رفت!
ایرانِ تحتِ حاکمیتِ جمهوری اسلامی مقام اولِ آمارِ اعدام را در سطح جهان دارد، این یعنی هر کوی و برزنی عزیزی از دست رفته دارد، عزیزی بر دار رفته! باید از هر طریق ممکن اطلاع رسانی کنید و دیگران را به همراهی فراخوانید!
جوانان، زنان و مردان آزادی خواهِ ایران، معلمان، پرستاران، کارگران،دانشجویان، دانش آموزان، عزیزان تحتِ ستم، خانواده های محکوم شدگان به اعدام، دستانشان، دستانِ یاری رسان شما را می طلبد. در اعتراض به عمل ضد بشری اعدام، تنهایشان نگذارید!
عزیزان باور کنید اعدام فقط برای همسایه نیست !!!
نه به اعدام، زنده باد زندگی؛
زنده باد آزادی و برابری؛
زنده باد عشق و انسانیت؛
زنده باد آزادی و برابری؛
زنده باد عشق و انسانیت؛
نهاد مادران علیه اعدام!
تلفن: 0016477688556
N.T.Execution@Gmail.Com
تلفن: 0016477688556
N.T.Execution@Gmail.Com
نظرات
ارسال یک نظر