روز جهانی کارگر توسط زندانیان سیاسی رجایی شهر

مراسم روز جهانی کارگر در بند ١٢ زندان رجایی شهر شب گذشته مصادف با٩ اردى بهشت ١٣٩٤ ساعت ٩ شب برگزار شد. زندانیان سیاسی به پاس مبارزات کارگران و معلمین و به یاد جان باختگان راه آزادی این مراسم را با یک دقیقه سکوت برگزار کردند و همچنین بازداشت های اخیر فعالین کارگری و معلمین را به شدت محکوم کردند، سپس آقای شاهرخ زمانی از فعالین کارگری و زندانی، تاریخ شکل گیری جنبش کارگری را بیان کرد از اتحاد و مبارزه متشکل، با برنامه ریزی سراسری جهت محقق نشدن مطالبات بر حق مردم و نیز گفتند مافیای ثروت و قدرت حاکم بر حفظ و تداوم بهره کشی، غارت ثروت های ملی و دزدی علنی و میلیاردی بانک ها را در دستور کار قرار داده و هرگونه مبارزه و اتحاد و یکپارچگی مزدبگیران را با زندان شکنجه و حبس های طولانی و اعدام جواب میدهند تا از این طریق جلوی همبستگی و سراسری ملی و تاثیر گذار را بگیرند. حکومت نظامی در ادارات، دانشگاه ها و کارخانه ها از طریق بسیج و حراست مسلح، مستقر کرده تا جلوی فعالیت های قانونی و تشکل های موجود را بگیرد. مردم از ظلم و نابرابری به تنگ آمده اند و در قسمت دیگری نیز بیان کردند با تمام این سرکوب ها رژیم نتوانسته است جلوی سیل خروشان مبارزات را سد کند و از ترس این طوفان بنیان کن رهبر از جناح های دزد و چپاول گر ثروت ملی " اصلاح طلب و دلواپس" خواست وحدت خود را تقویت کنند، این کارگر زندانی در اتمام صحبت های خود از آحاد مردم خواست، در آستانه ١١ اردیبهشت روز نبرد جهانی کارگران علیه ستم و نابرابری، و روز ملی معلم روز شهادت دکتر خانعلی بر محور مطالبات عمومی، مانند: حق تشکل و تجمع و اعتراض و گردهمایی، اشتغال دائم، حقوق مناسبی با تورم و یک زندگی شرافتمندانه و انسانی، مبارزه با گرانی،اختلاس و دزدی و فساد،آزادی مطبوعات و... و ایجاد اتحادیه های سراسری کارگران، معلمین، پرستاران، بازنشستگان و بیکاران در کنفدراسیون ملی و سراسری، پافشاری کنند.
سپس حشمت الله طبرزدی از زندانیان سیاسی و روزنامه نگاران زندانی ضمن شادباش روز کارگر، معلم و خبرنگار مطالبی را به جمع دوستان زندانی بیان کردند.
باید مطالبات پایه ای را تعریف کنیم: برای نمونه، حق تشکل، حق اعتصاب، حق اعتراضات دموکراتیک و مدنی، حق انتخابات آزاد، زیر نظر مجامع بین المللی، حق آزادی بیان و عقیده، حق تغییر سرنوشت، حق آموزش و بهداشت، نه به تبعیض قومی، مذهبی و جنسی، نه به اعدام شکنجه، از جمله مطالبات است، دوم: برای رسیدن، به مطالبات مذکور باید به پاخواست، با هم حرکت کرد، متشکل شد و این تشکل ها به هم پیوند بخورند و جبهه ای واحد تشکیل دهند. سوم: نباید به افراد یا جناح های ذینفع و ذینفوذ در رژیم اجازه داد بر موج اعتراضات دموکراتیک سوار شوند و یا برای وزن کشی جناحی استفاده ابزاری کنند، اگر این اتفاق بیفتد به سرنوشت جنبش ٨٨ دچار می شویم. جناح های موجود حکومت در جنگ قدرت و ثروت غرق شده اند و هر کس به انها نزدیک شود با انها غرق خواهد شد.چهارم: پیوندهای اجتماعی مترقی مثل پیوند معلم، کارگر و دانشجو ضروری است که موجب می شود جنبش اجتماعی یا انقلابی دموکراتیک کنونی با استبداد و دیکتاتوری مذهبی، تعیین تکلیف کند، پنجم: در وضعیت کنونی نیاز است حقوقدان ها، احزاب، سازمانهای مترقی، و آزادیخواه، روشنفکران و نویسندگان متعهد، هنرمندان و دانشگاهیان از همه ظرفیت های خود برای دفاع تئوریک و عملی از مطالبات اساسی جنبش اجتماعی به ویژه معلمان و کارگران استفاده کنند و از سکوت و یا پرداختن به مسائل حاشیه ای بپرهیزند و در آخر این روزنامه نگار و فعال سیاسی اضافه کرد: فراموش نکنید که جامعه در فقر، بیکاری، سرکوب و حتی بسیاری از ناهنجاری های اجتماعی دست و پا میزند، باید از انقلاب کهن 57 و سرنوشت آن درس گرفت... سپس خالد حردانی از زندانیان سیاسی قدیمی و فعال اجتماعی صحبت کردند. ایشان صحبت های خود را اینگونه اغاز نمودند: ضمن تبریک روز کارگر، معلم و خبرنگار به تاریخ مبارزات انقلابی کارگران در طول تاریخ اشاره کردند قسمتی از پیوند این مبارزات با لایه های اجتماعی و سیاسی و مدنی که به این اعتراضات مشروعیتی انقلابی بخشیده است سخن به میان آورد و افزود : یکی از نکات مهم و اثر بخش در اعتراضات کارگری این بوده که بیش از ٩٩ درصد از مردم در تاریخ کارگری و یا دهقان و مزدبگیر بودند و نان و زندگی شرافتمندانه یکی از ارکان اساسی و پایه حرکتی این جنبش ها بوده و خواهد بود.ضمنا یاداور شد که افتخار میکند که فرزند کارگر بوده است و در نهایت قصیده ای به نام پدرم کارگر بود را در جمع زندانیان سیاسی خواند و در ادامه سخنان خود افزود : ارمغان این حکومت ضدمردمی نه تنها برای اصناف بلکه برای یکایک مردم جز فقر و تنگدستی، ستم مضاعف، اعدام، شکنجه و ... چشم انداز دیگری پیش روی مردم قرار نداده است اما با جان گرفتن این جنبش ها، اتحاد و پیوستن اصناف به یکدیگر میتوان بر این همه ناعدالتی و ظلم روز افزون مقابله کرد.ممانعت و سخت گیری دو چندان سرمایه داری حاکم بر ایران از برگزاری آزادانه مراسم روز جهانی کارگر و معلم نشان دهنده ترس آنان از قدرت متحدانه کارگران، معلمان، پرستاران و ... است آنها به خوبی می دانند که این مبارزات متحدانه میتواند در مقابل غارت و چپاول دسترنجشان موقعیت حکومت استبدادی را به خطر بیندازد به همین دلیل این مراسم را نه تنها به رسمیت نمیشناسد بلکه به شدت از برگزاری ان جلوگیری میکند اما خوشبختانه این مبارزات از اواخر سال گذشته کلید خورد و روز به روز بر پیوستگی و همبستگی بین اصناف افزوده شد و در این روزها به اوج خود خواهد رسید.
سپس پیروز منصوری سخنان خود را اینگونه اغاز کرد: روز جهانی کارگر و معلم روز بزرگ کیفرخواست یکایک افراد زیر ستم و فشار حکومتی است روز بزرگی که میتواند سرنوشت و آینده یکایک افراد مظلوم و ستم دیده کشورمان را به سمت و سوی تغییراتی مثبت سوق دهد تغییراتی که با این جنبش ها جان تازه ای گرفته و ادامه یافته است. این همبستگی نشان داد که مردم آگاهی لازم نسبت به نابرابری و تبعیض را به دست آورده اند و انتخابشان شکستن سکوت و مقابله با این رژیم ضد مردمی خواهد بود.مردمی که قشر زحمتکش، مزدبگیر و رکن اصلی جامعه یعنی پرستاران، معلمان و کارگران و ... هستند و قطعا با متشکل شدن، سازماندهی هر چه بیشتر و پیوستن آحاد مردم به این مبارزین پیروزی بر این رژیم خودکامه میسر خواهد شد کما اینکه در روزهای گذشته شاهد بودیم و به روشنی هم میدانیم که مطالبات این اصناف و خواسته های به حقشان تا به امروز از طرف دولت هیچ گونه پاسخ روشنی که عملی شود نگرفته است. ضمن تبریک روز کارگر، معلم و خبرنگار از تمامی مبارزین که تا به امروز خواسته های خود را قریاد زدند و سکوت اختیار نکردند تشکر میکنم و ایشان در پایان یاد جانباختگان راه ازادی را گرامی داشتند.
سپس آقای منصوری ادامه صحبت و زمان را در اختیار رضا اکبری منفرد قرار داد و ایشان صحبت های خود را با تبریک مختصری برای روز کارگر، معلم و خبرنگار و همچنین تبریک به قدرت استقامت و مبارزه حق طلبانه یکایک اصناف و اقشار جامعه و سپس به همبستگی این اصناف با یکدیگر در روزهای پیش رو و ضرورت این همبستگی ها اشاره کرد.
این زندانی سیاسی افزود: این روزها یادآور مبارزات قشر خستگی ناپذیر جامعه یعنی زحمتکشانی که همیشه مورد ظلم و ستم واقع شده اند و با دستان و سفره ای خالی نه برای زیاده طلبی بلکه برای دریافت حقوق قانونی خود به مبارزات تن دادند
قشری که حقوقشان توسط ستم گران حکومتی چپاول شده، کارگران شریفی که تن به
ظلم و ستم نخواهند داد. قشری که با شرایط سخت کاری و بدون داشتن حتی امنیت شغلی مجبور است برای لقمه نانی شبانه روز زحمت بکشد اما مزد همین زحمت را از او دریغ میکنند. این روز با پیوستگی اصناف به یکدیگر و حمایت یکایک مردم از آنها هر چه باشکوه تر برگزار خواهد شد و طنین انداز ندای آزادی و لرزه بر اندام حکومت می گردد
پس از ایشان صالح کهندل از زندانیان سیاسی نیز قصیده ای به زبان ترکی و سپس با ترجمه فارسی برای حضار خواند این قصیده گویا از قصاید دوران انقلاب 57 بوده که برای صالح کهندل بسیار خاطره انگیز بود و داستان کودک ٩ ساله که از درد،فقر و تنگ دستی شکایت می کرده و پدر کارگر او بیمار و مادرش برای امرار معاش می بایست در خانه های مردم رخت شویی می کرده در قصیده مخاطبی به این دختر ٩ساله دردمند میگوید که من و تو "ما" می بایست در برابر ظلم به پا خیزیم با ناله و شیون کاری ساخته نیست... سپس افشین حیرتیان یکی از شعر های انقلابیون چپ دهه ٥٠ را برای زندانیان سیاسی خواند در خاتمه زندانیان هر کدام از شرایط روز و خبرها و خیزش های کارگران معلمین تحلیلی داشتند که ارائه شد و سپس با صرف شیرینی این مراسم خاتمه یافت.
Link:
http://youtu.be/b6XaCjXX338