مذاکرات اتمی در لوزان، آیا فرجی برای حکومت اسلامی است؟

چهارمین روز مذاکرات اتمی جمهوری اسلامی با کشورهای ۵+١ به پایان رسیده. طرف های مذاکره کننده اعلام کرده اند تا رسیدن به یک نتیجه و یا توافق تا سه شنبه نهایت سعی و تلاششان را به کار خواهند گرفت. جان کری وزیر خارجه آمریکا به سی‌ان‌ان گفته: او و دیگر وزرای خارجه برای حل مسائل “حساس” تا پاسی از شب و حتی تا فردا سخت تلاش خواهند کرد و به مذاکره ادامه می‌دهند چون “همه می‌دانند معنای فردا چیست.” امشب جلسه وزرای خارجه ۵+١ بدون ایران برگزارمی میشود. خبرگزاریهای جهانی مدام از «پیشرفت در مذاکرات» صحبت کرده و به نقل از سخنگویان شرکت کننده در مذاکرات، به تحلیل و ارزیابی مذاکرات می پردازند. اما همه شواهد و قرائن حاکی از آن است که تا آخر شب دوشنبه این مذاکرات بدون نتیجه بوده است، دارند چانه زنی می کنند. در این میان هیات مذاکره کننده جمهوری اسلامی در هماهنگی با خامنه ای، بیشترین زور و تلاشش را کرده و می کند تا بلکه عقب نشینی هایی کم هزینه تری در این ماجرا بکنند. اختلافات بر سر تعداد سانتریفیوژها، میزان غنی سازی، سرنوشت اورانیوم غنی شده کماکان باقی است. هیات رژیم اعلام کرده که از نظر فنی خیلی مسائل روشن شده. متقابلا آمریکا هم اعلام کرده که باید یک توافق جدی صورت بگیرد .بنا بر اعلام مذاکره کنندگان ایران و گروه ۱+۵ باید تا پایان ماه مارس (۱۱ فروردین ماه)، یعنی روز سه شنبه بر سر اصول یک توافق جامع به یک نقطه مشترک برسند، که از آن به عنوان توافق یا تفاهم سیاسی یاد می‌شود. پس از آن، طرفین سه ماه فرصت دارند تا به ثبت جزئیات توافق بپردازند. تا رسیدن به این «توافق جامع» امشب را مذاکره کنندگان باید به چانه زنی هایشان ادامه بدهند. به عبارتی این مذاکرات بهانه ای شده تا جمهوری اسلامی و آمریکا گفتگوهای متعددی را آغاز نموده و سعی بکنند که به نتیجه ای برسانند. در واقع اصل مذاکرات لوزان، مذاکره بین آمریکا و جمهوری اسلامی می باشد. اما صرف نظر از اینکه این مذاکرات به نتیجه ای برسد یا نرسد، تا همینجا جمهوری اسلامی مجبور شده عقب نشینی هایی بکند. عقب نشینی هایی که طبعا در مشورت با خامنه ای صورت گرفته است. اینکه مضمون و محتوا و حد و حدود این عقب نشینی ها تا کجا و چقدر می باشد، مذاکرات امشب تا فردا صبح معلوم خواهد کرد. در دور اخیر که شانس آخر جمهوری اسلامی برای حل بحران هسته اش می باشد، رژیم چاره ای جز عقب نشینی و دادن امتیازاتی ندارد. و گرنه احتمال بازگشت به اوضاع قبل از مذاکرات و کش دادن و وقت خریدن برای حکومت تما م میشود و پرونده بحران هسته ای حکومت وارد دستور جلسه شورای امنیت خواهد شد. و این چیزی است که رژیم سعی می کند به آنجا نرسد. چرا که در کنار بحران هسته ای دهها معضل غرب وآمریکا با جمهوری اسلامی لیست شده و فشارهای جهانی به رژیم افزایش خواهد یافت. در داخل کشور دعواهای حکومتی بالا خواهد گرفت، مردم به دولت روحانی فشار وارد خواهند کرد که نزدیک به دوسال است بهبود اوضاع اقتصادی را به نتیجه مذاکرات گره زده است. کلا جمهوری اسلامی وارد دوره دیگری از بحران حکومتی اش خواهد شد. نتیجه مذاکرات هر چه باشد تاثیر بلافصل آن بر حکومت مشهود بوده و در کنار آن مردم معترض و مترصد فرصت هم ساکت نخواهند نشست.