وضعیت بحرانی زنان زندانی در قرچک ورامین.


آیا باید برای کودکان زندان قرچک ورامین «شیشه شیر» پست کرد؟

قرچک زنان، زندان نیست، سوله است. صدها زن زندانی عادی و زندانی عقیدتی در شرایط بحرانی، گاهی بدون پتو و آب گرم، بدون دستشویی در آن سوله نگهداری می‌شوند. زندانیانی که به دلایل سیاسی یا اجتماعی سر از قرچک ورامین درآوردند و قلمی برای نوشتن دارند، از درون این زندان خبر داده‌اند.
به زندانیان آب و غذای کافی داده نمی‌شود. آب گرم قطع است و آب جیره بندی است. تعفن بیداد می‌کند. زنان بارداری که کمترین امکانات بهداشتی از آن ها دریغ می‌شود و بدتر از آن کودکانی که زیر دو سال در این سوله زندگی می‌کنند. این جا را کهریزک دیگر نام نهاده‌اند.
مریم ربیعی که با دیدن این صحنه‌ها درد خودش را در زندان فراموش می‌کند می‌گوید: «کل بند "بچه داران" ۱ شیشه شیر دارد. که با آب خالی شسته و بارها استفاده می‌شود.»
آیا باید برای کودکان زندان قرچک ورامین شیشه شیر پست کرد؟ کودکانی ‌که از بازی آزادانه، تلویزیون، گردش و شادی‌های کودکانه محروم شده ‌اند.
آیا این همه فشار، برای آن نیست که زنانی که همیشه ساکت بوده‌اند امروز دیگر زبان در کام نمی‌گیرند. آن‌ها به مشکل اصلی حاکمیت بدل شده‌اند. علاوه بر زندانیان سیاسی، عقیدتی و کنشگران که هیچ گونه جرمی مرتکب نشده‌اند، زندانیان عادی هم باید بتوانند از شرایط اولیه بهداشتی برخوردار باشند. جامعه و سیستمی که بزهکار به وجود می آورد، نمی‌تواند نقش خود را انکار کند.
۲۰ کودک زیر دو سال و ۳۶ مادر باردار و یا دارای کودک شیرخوار در شرایط بسیار نامناسب بهداشتی و سوء تغذیه در زندان قرچک ورامین زندانی‌اند.
مریم ربیعی، نگار حائری، آتنا فرَقدانی، غنچه قوامی و الهام فردوسی از جمله کسانی هستند که درباره شرایط این زندان نوشته‌اند و اطلاع رسانی کرده‌اند.

نظرات