موقعیت ما بعنوان حکومت (در موضوع قصاص) میانجیگری برای گرفتن رضایت از اولیای دم مقتول است، اما متاسفانه کمپینی که از سوی رسانه ها و سیاستمداران غربی براه افتاد کاملا این فضا را مسموم کرد و تلاش ها برای گرفتن رضایت از اولیای دم را ناکام گذاشت.“
محمد جواد لاریجانی
این نوشتن اعدام ریحانه بپای مبارزه برای آزادی او از توجیهات وقیحانه و ناشیانه قاتلین ریحانه، از خود حکومت تا طرفداران دوخردادی نظام اسلامی است. جمهوری اسلامی حکم اعدام ریحانه را با نقض ابتدائی ترین اصول قضاوت و علیرغم شواهد و ادله متعدد صادر کرده است، در روز تظاهرات علیه جنایت اسید پاشی و برای مرعوب کردن و زهر چشم گرفتن از مردم معترض به این جنایت، ریحانه را اعدام کرده است و بعد به عذر بد تر از گناه قصاص و عدم رضایت خانواده مقتول متوسل میشود! طناب دار را بدست خانواده مقتول میدهند، با هزار ترفند و اعمال فشار پنهانی و علنی شرایطی ایجاد میکنند که خانواده رضایت ندهد، و بعد خانواده مقتول را به جامعه معترض به اعدام نشان میدهند!چنان از قصاص صحبت میکنند که گوئی منشا آن نه انتقامجوئی خونی و عشیرتی در جوامع بدوی هزار و چهار صد سال قبل، بلکه آخرین دستاورهای علم قضا در قرن بیست و یکم است! همین نوع توجیهات رسوا و خوافشاگرانه در مورد اعدام ریحانه نشاندهنده حقانیت و تاثیرات جنبش جهانی علیه اعدام اوست. جنبش برای آزادی ریحانه اعدام او را سالها به عقب انداخت، مقامات حکومتی را به هذیان گوئی وادار کرد، و موجب رسوائی و بی آبروئی هر چه بیشتر جانیان حاکم شد.
در شش ماه گذشته چهار صد نفر در ایران اعدام شده اند. اعدام قتل عمد دولتی است و مستقل از مورد جرم باید در همه جا ممنوع شود. اما در جمهوری اسلامی مساله صرفا مجازات اعدام نیست بلکه فاجعه اینست که بیگناهان اعدام میشوند. این چهار صد اعدامی، همانند ده ها هزار قربانی سیستم آدمکش قضائی اسلامی، یا اصلا جرمی مرتکب نشده اند ( مانند پرونده های مخالفین حکومت، زندانیان سیاسی، زنا و همجنس گرائی و غیره و غیره) و یا اگر جرمی مرتکب شده اند کیفر درخور جرمشان، حتی بنا بر قوانین کشورهائی که در آنها مجازت اعدام وجود دارد، اعدام نیست. نه تنها اعدامیان بلکه همه محکومین در جمهوری اسلامی از نطر حقوقی بیگناه محسوب میشوند. سیستم قضائی مبتنی بر قصاص و انتقامجوئی و “علم قاضی” و قوانین شرعی عهد عتیق بنا به ماهیت خود نه تنها قادر به اثبات هیچ جرمی نیست، بلکه سیستم جنایت و حق کشی و بیعدالتی است. ریحانه و ریحانه هائی که در اثر مبارزه علیه اعدام به چهره ای جهانی تبدیل میشوند این قربانیان خاموش جنایت سیستم قضائی جمهوری اسلامی را نمایندگی میکنند. کمیته بین المللی علیه اعدام تا کنون توانسته است محکومینی را از اعدام نجات بدهد و در مواردی هم مثل پرونده ریحانه، گرچه توانسته است اجرای اعدام را به عقب بیاندازد، موفق به نجات قربانی نشده است. اما در هر صورت یک دستاورد این جنبش افشا و رسوائی و محکومیت جهانی جانیان حاکم در ایران و نمایندگی کردن هزاران قربانی ناشناس سیستم جنایت قصاص اسلامی است. اعدام ریحانه ها این جنبش را خاموش نمیکند، تعرضی تر و قویتر و گسترده تر میکند.
نظرات
ارسال یک نظر