نگرانی خامنه ای از سرایت "نرمش قهرمانانه" به داخل

 

منصور امان
علی خامنه ای نگران سرایت "نرمش قهرمانانه" به دانشگاه ها است
نگرانی آیت الله علی خامنه ای از سرایت آثار "نرمش قهرمانانه" خارجی به داخل، فُزونی گرفته است. او در همین راستا، در یک اظهار نظر صریح خواستار جلوگیری از فعالیت سیاسی در دانشگاه ها شد و به مسوولان و مُدیران مراکز علمی هُشدار داد که باید دانشگاه ها را آرام نگه دارند.
ولی فقیه رژیم مُلاها، روز چهارشنبه دخالتگری دانشجویان در روندها و تحولات کشور را "سم مُهلک" خواند و از کارگُزاران دولتی خواست "به جدیت از جولان و فعالیتهای جریانهای سیاسی جلوگیری کنند". وی که اضطراب خود از تحرُک دوباره جُنبش دانشجویی را زیر پوشش دلواپسی برای "حرکت علمی کشور" پنهان می کرد، نسبت به "ضربه خوردن آرامش دانشگاه ها" اعلام خطر کرد و سپس برای توجیه این سیاست سرکوبگرانه، همچون گذشته به دستاویز "دُشمن" مُتوسل گردید.
آقای خامنه ای با تلاش مُکرر برای بستن دهان دانشجویان، ممنوعیت فعالیتهای دانشجویی و تبدیل دانشگاه به گورستان و فراموشخانه به روشنی آدرس "دُشمن" فرضی را نشان داده است. او خود در همین سُخنرانی که با هدف حفظ بار اشغال و سرکوب دانشگاه ها ترتیب داده بود، به بی اعتباری و رُسوایی بهانه "دُشمن" اعتراف کرد و لب به شکایت گشود: "برخی در خُصوص استفاده از کلمه "دُشمن" و تکرار آن حساسیت دارند."
چنین می نماید که دور تازه تهاجُم رهبر باند ولی فقیه به دانشگاه ها از نگرانی او نسبت به ناتوانی جانشینان دولت نظامی - امنیتی در کُنترُل دانشجویان و شُل شدن پیچ سرکوب در کانون پیشرو اعتراضهای ضد حُکومتی سرچشمه گرفته باشد. جناح میانه حُکومت با بیرون راندن شُماری از پایوران و کارگُزاران باند رقیب از دانشگاه ها، در پی تقویت خود در این مرکز حساس اجتماعی و گرفتن اهرُم آن در دست برآمده است.
با این حال، آقای خامنه ای و وابستگان او بیشتر از آنکه از تغییر و جابجایی افراد هراس داشته باشند، از ناکارا شدن سیستم فشار و سرکوب که به ویژه پس از خیزشهای سراسری 88 دانشگاه ها را در خود ادغام کرد، وحشت دارند. هُشدار آقای خامنه ای به "مسوولان وزارت عُلوم و اساتید" و نیز بیرون آورده شدن چُماق استیضاح وزیر عُلوم در مجلس مُلاها را می توان چاره جویی پیشگیرانه برای نگهداشتن ساز وکار موجود دانست. همچنین، این کوششی برای جهت دادن به دولت جدید و قالب ریزی آن است.
این در حالی است که جناح میانه حُکومت نیز تلاش می کند از آب درگیریهای اخیر کره بگیرد و آن را به گونه انحصاری به عزل و نصبهایش در سطح مُدیریت دانشگاه ها مربوط سازد. اما واقعیت این است که کنار زدن وابستگان باند رقیب، هنوز به معنای برچیدن "فضای امنیتی" نیست. تغییرات مُدیریتی هنگامی "تغییر" به حساب می آید که بساط رفتگان و آثار حُضور شان نیز همراه خود آنها از درب دانشگاه خارج شود. این می تواند شامل تعطیلی مراکز امنیتی و جاسوسی در دانشگاه مانند کُمیته های انضباطی و دستجات بسیجی، لغو تمامی احکام انضباطی، قضایی و امنیتی علیه دانشجویان، لغو ممنوعیت فعالیتهای صنفی و سیاسی در دانشگاه ها و آزادی کوشندگان صنفی و سیاسی دانشجویی بشود.