فاتح بهرامی:
مساله كودكان بدون شناسنامه كه به آنان "كودكان بی هویت" گفته میشود بار دیگر در اخبار مطرح شده است. جمهوری اسلامی برای كودكانی كه ازدواج والدین آنها "ثبت" نشده باشد شناسنامه صادر نمیكند! بخش زیادی از صدها هزار كودك "بی هویت" در ایران محصول ازدواج ثبت نشده زنان ایرانی با مردان افغانستانی یا عراقی مقیم ایران هستند. این كودكان هیچ حقوقی ندارند و بدلیل نداشتن شناسنامه حتی از تحصیل هم محرومند، و بخش زیادی از آنها روانه خیابان میشوند.
تحت حاكمیت رژیم نكبت اسلامی، كودكان كار و كودكان خیابانی به پدیده های عادی بدل شده اند. این كودكان نه فقط از رفاه و شادی و زندگی نرمال كودكی محرومند بلكه به طعمه باندهای مختلف قاچاقچی و كودك دزد و سودجو و فرصت طلب تبدیل میشوند. اما چرا كودكان به این سرنوشت دچار میشوند؟
كودك آینده و سرنوشت خود را تعیین نمیكند. نظام سیاسی حاكم و وضعیت اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خانواده در محدوده نظام حاكم اساسا آینده و سرنوشت كودك را معین میكنند. در نتیجه، ناسیونالیسم و افغان ستیزیِ رژیم اسلامی كودك بی هویت تولید میكند. قوانین ارتجاع اسلامی كه رابطه آزاد زن و مرد و خارج از ازدواج سنتی را "رابطه نامشروع" مینامد به "بی هویت" كردن كودك میانجامد. فقر و وضعیت نامناسب اقتصادی در خانواده ها اساسا مبنای عمده بیحقوقی كودكان و دلیل اصلی محرومیت آنان از رفاه و شادی است كه در مواردی زیادی هم شدت فقر به محرومیت كودكان از تحصیل و خیابانی شدن آنان منجر میشود.
كودك وقتی متولد میشود یك انسان جدید است كه نه دین و مذهب دارد و نه ملیت، نه از كودك دیگری نفرت دارد و نه جنسیت خود را برتر یا پست تر میداند، از مالكیت چیزی نمیفهمد و همه چیز را میخواهد و با همبازیهایش سهیم میشود، و لذا هیچگونه مسئولیتی بابت وضعیت والدین یا جامعه ای كه در آن متولد شده ندارد، برعكس، جامعه در مقابل كودك مسئول است. بنابراین یك جامعه سالم و با معیارهای انسانی نمیتواند زندگی و آینده كودك را به وضعیت اقتصادی و اجتماعی والدین وی گره بزند. چنین جامعه ای باید مسئولیت كامل رفاه و سلامتی و شادی و پرورش كودك را بعهده بگیرد و آنرا تضمین كند. و این در جامعه موجود كه سود و استثمار انسان مبنای آنرا تشكیل میدهد ممكن نیست، بلكه فقط در یك جامعه سوسیالیستی امكانپذیر است كه اصل و اساس آن آزادی و برابری و رفاه همه شهروندان است.*
مساله كودكان بدون شناسنامه كه به آنان "كودكان بی هویت" گفته میشود بار دیگر در اخبار مطرح شده است. جمهوری اسلامی برای كودكانی كه ازدواج والدین آنها "ثبت" نشده باشد شناسنامه صادر نمیكند! بخش زیادی از صدها هزار كودك "بی هویت" در ایران محصول ازدواج ثبت نشده زنان ایرانی با مردان افغانستانی یا عراقی مقیم ایران هستند. این كودكان هیچ حقوقی ندارند و بدلیل نداشتن شناسنامه حتی از تحصیل هم محرومند، و بخش زیادی از آنها روانه خیابان میشوند.
تحت حاكمیت رژیم نكبت اسلامی، كودكان كار و كودكان خیابانی به پدیده های عادی بدل شده اند. این كودكان نه فقط از رفاه و شادی و زندگی نرمال كودكی محرومند بلكه به طعمه باندهای مختلف قاچاقچی و كودك دزد و سودجو و فرصت طلب تبدیل میشوند. اما چرا كودكان به این سرنوشت دچار میشوند؟
كودك آینده و سرنوشت خود را تعیین نمیكند. نظام سیاسی حاكم و وضعیت اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خانواده در محدوده نظام حاكم اساسا آینده و سرنوشت كودك را معین میكنند. در نتیجه، ناسیونالیسم و افغان ستیزیِ رژیم اسلامی كودك بی هویت تولید میكند. قوانین ارتجاع اسلامی كه رابطه آزاد زن و مرد و خارج از ازدواج سنتی را "رابطه نامشروع" مینامد به "بی هویت" كردن كودك میانجامد. فقر و وضعیت نامناسب اقتصادی در خانواده ها اساسا مبنای عمده بیحقوقی كودكان و دلیل اصلی محرومیت آنان از رفاه و شادی است كه در مواردی زیادی هم شدت فقر به محرومیت كودكان از تحصیل و خیابانی شدن آنان منجر میشود.
كودك وقتی متولد میشود یك انسان جدید است كه نه دین و مذهب دارد و نه ملیت، نه از كودك دیگری نفرت دارد و نه جنسیت خود را برتر یا پست تر میداند، از مالكیت چیزی نمیفهمد و همه چیز را میخواهد و با همبازیهایش سهیم میشود، و لذا هیچگونه مسئولیتی بابت وضعیت والدین یا جامعه ای كه در آن متولد شده ندارد، برعكس، جامعه در مقابل كودك مسئول است. بنابراین یك جامعه سالم و با معیارهای انسانی نمیتواند زندگی و آینده كودك را به وضعیت اقتصادی و اجتماعی والدین وی گره بزند. چنین جامعه ای باید مسئولیت كامل رفاه و سلامتی و شادی و پرورش كودك را بعهده بگیرد و آنرا تضمین كند. و این در جامعه موجود كه سود و استثمار انسان مبنای آنرا تشكیل میدهد ممكن نیست، بلكه فقط در یك جامعه سوسیالیستی امكانپذیر است كه اصل و اساس آن آزادی و برابری و رفاه همه شهروندان است.*
نظرات
ارسال یک نظر