- دریافت پیوند
- ایمیل
- سایر برنامهها
دور بعدی گفتگوهای ایران و ۱+۵، در روزهای ۲۶ تا ۲۹ خرداد در وین انجام خواهد شد
محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران در توئیتر خود نوشت "توافق [هسته‌ای] امکان پذیر است، اما توهمات باید بر طرف شوند. نباید مثل سال ۲۰۰۵ فرصت را از دست داد."
آقای ظریف امروز یکشنبه ۲۸ اردیبهشت این یادداشت را در "بازگشت از مذاکرات دشوار وین" در توئیتر خود نوشته است.
مطالب مرتبط
موضوعات مرتبط
این مذاکرات دور چهارم گفتگوهای ایران با ۱+۵ بود که جمعه گذشته بدون دست یافتن به نتیجه مشخصی به پایان رسید.
عباس عراقچی، معاون وزیر امور خارجه ایران پس از پایان این دور از مذاکرات گفته بود که "پیشرفت محسوسی" حاصل نشده، اما این به معنی "شکست مذاکرات و فضای منفی" نیست.
ایران و شش قدرت جهانی اوایل آذر سال گذشته به توافقی شش ماهه رسیدند که مطابق آن قرار شد ایران بخش‌هایی از برنامه هسته‌ای خود را کند یا متوقف کند و در عوض برخی تحریم‌ها علیه این کشور سبک یا لغو شود.
ایران و گروه ۵+۱ در این شش ماه برای یک توافق نهایی و دائمی مشغول مذاکره بود‌ه‌اند و هدف این بود که این توافق تا ۲۹ تیر ماه که مهلت توافق شش ماهه به پایان می‌رسد حاصل شود.
به گفته کارشناسان، این دور از گفتگوها چه از نظر سیاسی و چه از نظر فنی حساس و پیچیده است و طرفین هم پیش از این گفته‌اند که امکان تمدید گفتگوها وجود دارد.
علاء الدین بروجردی، رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس ایران هم به تلویزیون دولتی این کشور گفته است که با توجه به دشواری گفتگوها در این سطح، توافق ایران و گروه ۱+۵ تا آخر تیر ماه محقق نخواهد شد و باید گفتگوها تمدید شود.
در همین حال حسین شریعتمداری، مدیر مسئول کیهان در سرمقاله امروز این روزنامه نوشت: "مذاکرات وین ۴ که می‌توانست به شدت آسیب‌رسان باشد، با شکست روبرو شد و تلاش همه‌جانبه و چندماهه اخیر حریف خوشبختانه بی‌نتیجه ماند."
آقای شریعتمداری در توجیه استفاده از واژه خوشبختانه گفت "قابل تردید نیست" که مذاکرات هسته‌ای "هرگز به نتیجه مطلوب نمی‌رسد" اما به دلیل "دستاوردهای غیر هسته‌ای"، ادامه آن قابل توجیه است.
مدیر مسئول کیهان اظهار نگرانی کرد که "بعید نیست که فرزندان انقلاب در مواردی ساده‌انگاری کرده و به خاطر خوش‌بینی مفرط، سرشان کلاه برود که با عرض پوزش، رفته است."
سال ۲۰۰۵
اشاره آقای ظریف به سال ۲۰۰۵ بویژه به پانزده روز اول ماه اوت (۱۰ تا ۲۵ مرداد ۱۳۸۴) آن سال بر می‌گردد که ایران در نامه‌ای به محمد برادعی، مدیرکل وقت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی خبر داد که برنامه هسته‌ای را از تعلیق خارج کرده و فعالیت‌هایش را از سر خواهد گرفت. (اول اوت ۲۰۰۵ ). این نامه دو روز قبل از تنفیذ حکم ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد ارسال شد.
ایران پیش از آن با تعلیق غنی سازی اورانیوم موافقت کرده بود و در افغانستان هم برای سرنگون کردن طالبان با کشورهای غربی همکاری کرد، اما به گفته چند مقام اروپایی، از جمله جک استرا، وزیر امور خارجه وقت بریتانیا، دولت وقت آمریکا که نومحافظه کاران در آن چند سمت کلیدی را در اختیار داشتند، عملا مانع از به سرانجام رسیدن تلاش کشورهای اروپایی برای رسیدن به توافق با ایران شد.
یک روز پس از نامه ایران به آقای برادعی، وزرای امور خارجه سه کشور اروپایی (بریتانیا، فرانسه و آلمان) که طرف مذاکره با ایران بودند و خاویر سولانا رئیس وقت سیاست خارجی اتحادیه اروپا، به ایران اعلام کردند که ازسرگیری فعالیت‌های هسته‌ای، نقض موافقت‌نامه پاریس محسوب و سبب قطع مذاکرات خواهد شد.
سه روز بعد سه کشور اروپایی با حمایت اتحادیه اروپا طرحی را به ایران پیشنهاد کردند که ایران آن را نپذیرفت و غنی سازی را از سر گرفت.
شش روز بعد شورای حکام در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی جلسه‌ای اضطراری تشکیل داد و قطعنامه‌ای را علیه ایران صادر کرد.
سه روز بعد حسن روحانی مذاکره کننده ارشد هسته‌ای ایران جای خود را به علی لاریجانی داد.
پرونده هسته‌ای ایران چهارم فوریه ۲۰۰۶ به شورای امنیت سازمان ملل ارجاع شد، حدود شش ماه پس از آغاز ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد.
نخستین قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد درباره پرونده هسته‌ای ایران در تاریخ ۳۱ ژوئیه ۲۰۰۶ (دوشنبه ۹ مرداد ۱۳۸۵) تصویب شد. پس از آن شش قطعنامه دیگر هم علیه ایران به تصویب رسیده است.
نظرات
ارسال یک نظر