سعادت توکل به خدا

مزامیر فصل ۱۴۶ (ترجمه قدیم)
سعادت توکل به خدا



۱ هلّلویاه! ای جان من خداوند را تسبیح بخوان! ۲ تا زنده هستم، خداوند را حمد خواهم گفت. مادامی که وجود دارم، خدای خود را خواهم سرایید. ۳ بر رؤسا توکل مکنید و نه بر ابن آدم که نزد او اعانتی نیست. ۴ روح او بیرون می رود و او به خاک خود برمی گردد و در همان روز فکرهایش نابود می شود. ۵ خوشابحال آنکه خدای یعقوب مددکاراوست، که امید او بر یهوّه خدای وی می باشد، ۶ که آسمان و زمین را آفرید و دریا و آنچه را که در آنهاست ؛ که راستی را نگاه دارد تا ابدالا´باد؛ ۷ که مظلومان را دادرسی می کند؛ و گرسنگان را نان می بخشد. خداوند اسیران را آزاد می سازد. ۸ خداوند چشمان کوران را باز می کند. خداوند خم شدگان را برمی افرازد. خداوند عادلان را دوست می دارد. ۹ خداوند غریبان را محافظت می کند و یتیمان و بیوه زنان را پایدار می نماید. لیکن طریق شریران را کج می سازد. ۱۰ خداوند سلطنت خواهد کرد تا ابدالا´باد و خدای تو ای صهیون، نسلاً بعد نسل. هلّلویاه!