اعتقادنامه نيقيه با عبارت «من ايمان
دارم» آغاز می شود و می گويد: «من ايمان دارم به روح‌القدس که خداوند و
بخشنده حيات است که از پدر و پسر صادر می گردد و او را با پدر و پسر يک
پرستش و يک جلال است. او از طريق پيامبران سخن گفته است.»
روح القدس کيست؟
کتاب مقدس توضيح نمی دهد که روح القدس
کيست، بلکه فقط وجود او را همچون شخص سوم تثليث بديهی می شمارد. کتاب مقدس
او را شخص معرفی مي‌کند، نه يک نيرو. طبق اين اعتقادنامه، روح‌القدس از
پدر و پسر صادر می گردد(يوحنا 14:26؛ اعمال رسولان 2:33).
در پيدايش 1:2، ذکر شده که «روح خدا سطح
آبها را فرو گرفت.»، اما توضيح نمي‌دهد که او کيست. وليکن از اشارات بعدی
کتاب‌مقدس به روح‌القدس، مشخص می شود که او وجودی است الهی و همذات با خدای
پدر. در بعضی جاهای عهدجديد نبوت‌هايی که در عهدعتيق از زبان خدا جاری
شده، به روح‌القدس نسبت داده شده است، و همين مؤيد الوهی بودن او است
(مثلاً اعمال رسولان 28:25؛ عبرانيان 10:15). پولس نيز در اول قرنتيان
2:10-11 می فرمايد که خدا حقايق روحانی را توسط روح‌القدس بر ما آشکار
فرموده، «چرا که روحْ همه چيز، حتی اعمال خدا را نيز می کاود. زيرا کيست که
از افکار آدمی آگاه باشد جز روح خود او که در درون اوست؟ بر همين قياس،
فقط روح خداست که از افکار خدا آگاه است». مسيح، پس از قيامش، به شاگردانش
امر فرمود که نزد همه ملت‌ها رفته، ايشان را شاگرد سازند و آنان را به نام
پدر و پسر و روح‌القدس تعميد دهند (متی 28:19؛ نيز ر.ک. دوم قرنتيان
13:14). همه اينها گواه است بر اينکه روح‌القدس وجودی است الوهی و شخص سوم
از تثليث مقدس.
کار روح القدس
– روح القدس نگهدارنده خلقت است. در
پيدايش 1:2 می بينيم که او به جهانی که در آب غوطه‌ور بود نظم می بخشد.
همچنين در مزمور 104:30 می خوانيم که روح‌القدس عاملی است برای بقای خلقت.
– روح‌القدس الهام‌بخش انبيا بوده است. هر
آنچه انبيا و رسولان می نوشتند تحت الهام مستقيم روح‌القدس بوده است. پطرس
رسول می فرمايد: «زيرا وحی هيچگاه به اراده انسان آورده نشد، بلکه آدميان
تحت نفوذ روح‌القدس از جانب خدا سخن گفتند.» (دوم پطرس 2:21). به همين
دليل است که در اعتقادنامه آمده که «او از طريق پيامبران سخن گفته است».
نکته بسيار مهم ديگر اين است که آنچه در انسان باعث می شود که ايمان
بياورد، روح‌القدس است. خداوند ما عيسی مسيح در گفتگويی که با نيقوديموس
داشت (يوحنا 3:5-9) فرمود که انسان تا از روح‌القدس مولود نگردد، ملکوت
خدا را نخواهد ديد. در اول قرنتيان 12:3 نيز می خوانيم که انسان بدون
عامليت روح‌القدس نمی تواند عيسی را خداوند بخواند.
– روح‌القدس جمع ايمانداران را به سوی جميع
راستی هدايت می کند (يوحنا 16:13). به همين دليل است که رسولان مسيح در
نخستين شورای کليسايی (اعمال رسولان باب15)، تصميماتی گرفتند و آن را
«مصلحت ما و روح‌القدس» خواندند (اعمال رسولان 15:28).
– روح القدس بر مسيح شهادت مي‌دهد (يوحنا
15:26) و او را جلال می بخشد (يوحنا 16:14). او اين کار را امروزه از
طريق عطاهايی که به کليسا می دهد و خدماتی که از طريق آن به‌انجام می رساند
تحقق می بخشد.
– روح‌القدس به راستی صاحب و هادی کليسا
است. اين امر را در تمام کتاب اعمال رسولان مشاهده می کنيم. شايد بارزترين
آيه در اين زمينه، اعمال رسولان 20:28 باشد که می فرمايد: «مراقب خود و
تمامی گله‌ای که روح‌القدس شما را به نظارت بر آن بر گماشته است باشيد.
– و بالاخره به کاری مي‌رسيم که روح‌القدس
در زندگی ايمانداران انجام می دهد. روح‌القدس از جانب خدای پدر و پسر خدا
در وجود ايمانداران ساکن می شود و تسلی دهنده يا مدافع ايشان است (يوحنا
14:16). او در ايمانداران زندگی می کند (يوحنا 14:17) و ايشان را تعليم
می دهد (يوحنا 14:26).
به اين ترتيب، می توان گفت که روح‌القدس آن
بخشی از وجود خدا است که ما با او سر و کار داريم. پدر در آسمان است و کسی
هرگز او را نديده است، اما پسر خدا که در آغوش او است، او را بر ما ظاهر
کرد و ما از طريق او خدای پدر را شناختيم (يوحنا 1:18). يوحنا می فرمايد:
«حيات ظاهر شد؛ ما آن را ديده‌ايم و بر آن شهادت می دهيم. ما حيات جاويدان
را به شما اعلام می کنيم که با پدر بود و بر ما ظاهر شد. ما آنچه را ديده و
شنيده‌ايم به شما نيز اعلام می کنيم تا شما نيز با ما رفاقت داشته باشيد.»
(اول يوحنا 1:2-3). مسيح به آسمان باز گشت و به دست راست خدا نشسته است.
اما او اکنون از طريق روح‌القدسش با ما مشارکت دارد. روح‌القدس آن جزئی از
وجود خدا است که در جهان و در ميان مردم و در دل ايمانداران از جانب خدای
پدر و پسر خدا فعال است. هر گاه حضور خدا را احساس کنيم، در واقع حضور
روح‌القدس را احساس کرده‌ايم. سر و کار و ما در اين عصر در واقع با او است.
اوست که از جانب پدر و پسر در جهان، در ميان مردم و در دل مؤمنين کار می
کند.
از اين رو، ترتيب درست دعا اين است که به
قوت روح‌القدس، به نام عيسی مسيح، يعنی با اجازه‌ای که خون او به ما می
دهد، خطاب به خدای پدر دعا کنيم. اما اگر خطاب به مسيح يا روح‌القدس نيز
دعا کنيم، خطا نکرده‌ايم. برای همين است که اعتقادنامه می گويد: «او را با
پدر و پسر يک پرستش و يک جلال است»
پدر پسر را فرستاد تا خود را بر ما
بشناسند. پسر نيز روح‌القدس را از پدر دريافت کرد و بر ما ريخت. روح‌القدس
پسر را جلال می بخشد و بر او شهادت می دهد تا او را بشناسيم. وقتی عيسی را
شناختيم، او ما را به سوی پدر هدايت می کند تا در نهايت پدر جلال يابد و
او کل در کل باشد (اول قرنتيان 15:28).
نظرات
ارسال یک نظر