حنیف حیدرنژاد"، فعال حقوق بشر و تحلیلگر مسایل سیاسی مقیم آلمان در تحلیلی می نویسد: تنها حاصل سیاستهای هستهای رژیم خکومت اسلامی، نابودی منابع انسانی و اقتصادی و منابع طبیعی کشور و انزوا و به عقب راندن ایران در عرصه پیشرفت جهانی برای چندین دهه بوده است. مسئولیت اصلی این همه بر عهده علی خامنهای، رهبر این نظام اسلامی میباشد.
کیهان نوین:وی می نویسد: جزئیات منتشر شده تفاهمنامه و لحن تحقیرآمیز رئیس جمهوری آمریکا خطاب به «ایران» در همان روز انتشار این تفاهمنامه و تفاوتهای ترجمه متن فارسی منتشر شده توسط منابع مختلف در ایران، همه و همه نشان میدهد که رهبر جمهوری اسلامی، ادامه موجودیت نظاماش را در خطر جدی دیده که حاضر به تن دادن به چنین تحقیر و توسری شده است. در همین حال رژیم ایران تلاش دارد تا در بوقهای تبلیغاتیاش با دروغپراکنی، این شکست خفتبار خود را پردهپوشی کرده و آن را پیروزی جا بزند.
وی می نویسد: چرا رهبران حکومت اسلامی در سه دهه گذشته چند ده و یا چند صد میلیارد دلار از دارائیهای مردم ایران را از طریق کانالهای رسمی یا واسطه، برای پروژههای مختلف هستهای هزینه کردند در حالی که اکنون و بعد از این همه سال بر تعلیق و یا توقف بخشهائی از آن تن دادهاند؟
چرا رهبران حکومت اسلامی آنچه را که امروز امضاء کردهاند، دوازده سال پیش امضاء نکردند تا زودتر مانع تلفات انسانی و نابودی اقتصاد و صنعت کشور گردند؟
تحریمهای مختلف مرتبط با پروژههای هستهای، چه ضررهائی بر اقتصاد و صنعت و سیستم بانکی و ساختارهای زیربنائی کشور وارد نموده است؟
چه تعداد از مردم ایران به دلیل تحریمها، مستقیم یا غیر مستقیم، آسیب دیدند؟ فراتر از آسیبهای مالی و مادی، تاثیرات این تحریمها بر سلامت جسم و روان شهروندان ایرانی چه بوده است؟
چه تعداد از مردم به خاطر گران شدن یا کمبود دارو و امکانات پزشکی فوت کرده یا برای همیشه به بیماریهای دردآور دچار شدند؟
چه تعداد از پدران و مادران سالمند، آخرین فرصت برای مسافرت به خارج از ایران و دیدن عزیزانشان را با خود به گور بردند؟
چه تعداد از دانشجویان ایرانی در خارج ایران مجبور به ترک تحصیل خود شدند؟
اعتبار ایرانیان به خاطر سیاست و رفتارهای تروریستی و جنگطلبانه رژیم حاکم، تا کجا نزد جهانیان آسیب دید؟
از بابت همه این تحریمها چه کسانی در ایران به ثروتهای میلیونی رسیدند؟
و بسیاری پرسشهای دیگر…
وی در ادامه می نویسد: رژیم حکومت اسلامی دشمن اصلی منافع ملی ایران و ایرانیان است. عقبنشینی رهبران این رژیم نه به خاطر منافع ملی ایران و نگرانی از فشارهائی که بر مردم وارد میشود، بلکه بدان خاطر است که دسترسی آنها به منابع مالی لازم برای اهداف سرکوبگرانه در داخل کشور و اهداف جنگطلبانه در خارج کشور محدود شده است.
تنها حاصل سیاستهای هستهای این رژیم، نابودی منابع انسانی و اقتصادی و منابع طبیعی کشور و انزوا و به عقب راندن ایران در عرصه پیشرفت جهانی برای چندین دهه بوده است. مسئولیت اصلی این همه بر عهده علی خامنهای، رهبر این نظام میباشد.
وی در پایان می نویسد: روشن شد تنها زبانی که رژیم حاکم بر ایران میفهمد، زبان زور است. تحریمهای اقتصادی و بانکی نشان داد که وقتی حاکمان کشور از دسترسی به منابع مالی محروم شوند، برای حفظ تمامیت نظام خود، حاضر به گفتگو با «شیطان بزرگ» هم خواهند بود. وقتی پای «حفظ نظام» در میان باشد، آنها دیگر هیچ اصولی را که مدعی آن بودهاند نمیشناسند.
نظرات
ارسال یک نظر