با انحلال بند۳۵۰، سعید متین پوربه زنجان و۸۰ زندانی به شهرستان ها تبعید می شوند

درادامه طرح انحلال بند۳۵۰ زندان اوین، هشتاد زندانی این بند که پس از وقایع پنج شنبه سیاه، به تدریج به بند ۷ زندان اوین تبعید شده بودند، درآستانه تبعید مجدد، اما این‌بار به شهرستان های مختلف کشور، قرار گرفته اند.
به گزارش سحام به نقل از یک منبع آگاه، درهمین خصوص و دراولین گام، عصر روز یک شنبه ۶ مهرماه ۱۳۹۳؛ مقرر شد«سعید متین پور» روزنامه نگار، فعال حقوق بشر و زندانی سیاسی زندان اوین، به صورت اجباری به زندان زنجان منتقل شود.
ماموران زندان پیش ازاین با انتشار فرم هایی بین زندانیان، از محل زندگی خانواده یا اقوام زندانیان درشهرستان های مختلف سوال کرده بودند.

یک منبع مطلع در گفتگو با خبرنگارسحام گزارش داد که هیچ‌یک از زندانیان درجریان علت پرشدن این فرم توسط زندانیان ودلایل کسب اطلاعات یادشده ازسوی مسئولان‌زندان، نبودند. اما صبح دیروز پس اعلام حکم تبعید سعید متین پور به زندان زنجان، به سایر زندانیان نیزاعلام شد که طبق اطلاع مندرج درهمان فرم‌ها زندانیان به تدریج به شهرستان‌های مختلف تبعید خواهند شد!

انتقال گسترده زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ زندان اوین، درحالی در دستور کار قرار گرفته که با توجه به امکانات محدود زندان‌ها درشهرستان‌های کشور، امکان رعایت اصل تفکیک زندانیان سیاسی، وجود نخواهد داشت.
پیش‌ترنیز درمرداد سال جاری، ۹ زندانی شامل زندانیان سابق بند۳۵۰ که پس از وقایع پنج شنبه سیاه به زندان رجایی شهر منتقل شده بودند و چند زندانی سابق زندان رجایی شهر، طی بیانیه ای، ضمن درخواست رعایت«اصل تفکیک زندانیان»، نسبت به تبعید گسترده زندانیان سیاسی که پس از واقعه حمله به بند ۳۵۰ اوین در خردادماه سال جاری شدت گرفته، هشدار داده بودند.
«محمدبنازاده»،«امیرخیزی»،«رضا اکبری منفرد»،«خالد حردانی»،«افشین حیرتیان»،«شاهرخ زمانی»،«رضا شهاب»،«اصغر قطان»،«صالح کهن‌دل»و«علی محمد منصوری»، با طرح و شرح خطرات ناشی ازعدم رعایت اصل قانونی«تفکیک زندانیان سیاسی» بصورتی‌که:

۱- وجود مواد مخدر در بندهای عمومی که مستقیم وغیرمستقیم و ناخواسته می تواند زندانیان را گرفتار کند،

۲- خطرات ناامنی روحی و روانی، ناشی ازحضور درکنار زندانیان معتاد و بیمار و درگیری های خشن درون زندان،

۳- شرایط بسیارنامناسب بهداشت وسلامتی در بندها واحتمال مبتلا شدن به بیماری های عفونی و شایع و مسری مانند ایدز وهپاتیت که در درازمدت آثارآن پدیدار می شود،

۴- احتمال حرمت شکنی و درگیری گسترده بین زندانیان سیاسی وغیرسیاسی کم تجربه، چه در بندها وسالن ملاقات، که نمونه هایی ازآن مشاهده شده است،

ضمن محکوم کردن تبعید زندانیان، خواهان رعایت اصل«تفکیک و طبقه بندی زندانیان»، در زندان‌های جمهوری اسلامی ایران شده بودند.

گفتنی ست ماده ۱-۱۰میثاق حقوق مدنی و سیاسی تصریح دارد: «درباره کلیه افرادی که ازآزادی محروم شده‌اند، باید با انسانیت و احترام به حیثیت ذاتی شخص انسان رفتار کرد.» در بندهای این ماده نیز گفته شده است:«متهمان جز در موارد استثنایی باید جدا از محکومان نگهداری شوند و با ایشان به گونه‌ای متفاوت و متناسب با وضعیت افراد غیرمحکوم رفتار شود و متهم خردسال باید از بزرگ‌سالان جدا نگهداری شوند و باید دراسرع وقت در مورد آنان تصمیم‌گیری شود.»

هم‌چنین کمیته حقوق بشر در۵ نوامبر۱۹۸۷، «شرایط نامناسب حبس از جمله کمبود نورآفتاب و تمرینات ورزشی» را نیز به موجب بند ۱ ماده ۱۰ میثاق حقوق مدنی و سیاسی، مخالف تعهدات دولت‌ها دانسته است. حقوق مدنی وسیاسی برای دولت‌های عضو«الزام‌آور» و «درحکم قوانین داخلی آن‌ها دولت هاست.»