مزامیر باب ۲۲
سرود غم و پیروزی
۱ ای خدای من، ای خدای من، چرا مرا ترك كرده‌ای و از نجات من و سخنان فریادم دور هستی؟ ۲ ای خدای من، در روز می‌خوانم و مرا اجابت نمی‌كنی، در شب نیز؛ ومرا خاموشی نیست. ۳ و اما تو قدوس هستی، ای كه بر تسبیحات اسرائیل نشسته‌ای. ۴ پدران ما بر تو توكل داشتند؛ بر تو توكل داشتند و ایشان را خلاصی دادی؛ ۵ نزد تو فریاد برآوردند و رهایی یافتند؛ بر تو توكل داشتند، پس خجل نشدند. ۶ و اما من كِرم هستم و... انسان نی؛ عار آدمیان هستم و حقیر شمرده شدة قوم. ۷ هركه مرا بیند به من استهزا می‌كند. لبهای خود را باز می‌كنند و سرهای خود را می‌جنبانند (و می‌گویند): ۸ «بر خداوند توكل كن پس او را خلاصی بدهد. او را برهاند چونكه به وی رغبت می‌دارد.» ۹ زیرا كه تو مرا از شكم بیرون آوردی؛ وقتی كه بر آغوش مادر خود بودم مرا مطمئن ساختی. ۱۰ از رحم بر تو انداخته شدم؛ از شكم مادرم خدای من تو هستی. ۱۱ از من دور مباش زیرا تنگی نزدیك است و كسی نیست كه مدد كند. ۱۲ گاوان نرِ بسیار دور مرا گرفته‌اند؛ زورمندان باشان مرا احاطه كرده‌اند. ۱۳ دهان خود را بر من باز كردند، مثل شیر درندة غران. ۱۴ مثل آب ریخته شده‌ام و همة استخوانهایم از هم گسیخته؛ دلم مثل موم گردیده، در میان احشایم گداخته شده است. ۱۵ قوّت من مثل سفال خشك شده و زبانم به كامم چسبیده؛ و مرا به خاك موت نهاده‌ای. ۱۶ زیرا سگان دور مرا گرفته‌اند؛ جماعت اشرار مرا احاطه كرده، دستها و پایهای مرا سفته‌اند. ۱۷ همة استخوانهای خود را می‌شمارم. ایشان به من چشم دوخته، می‌نگرند. ۱۸ رخت مرا در میان خود تقسیم كردند و بر لباس مـن قرعـه انداختنـد. ۱۹ اما تو ای خداوند ، دور مباش! ای قوّت من، برای نصرت من شتاب كن. ۲۰ جان مرا از شمشیر خلاص كن و یگانة مرا از دست سگان. ۲۱ مرا از دهان شیر خلاصی ده، ای كه از میان شاخهای گاو وحشی مرا اجابت كرده‌ای. ۲۲ نام تو را به برادران خود اعلام خواهم كرد؛ در میان جماعت تو را تسبیح خواهم خواند. ۲۳ ای ترسندگان خداوند او را حمد گویید؛ تمام ذریت یعقوب او را تمجید نمایید و جمیع ذریت اسرائیل از وی بترسید. ۲۴ زیرا مسكنت مسكین را حقیر و خوار نشمرده، و روی خود را از او نپوشانیده است؛ و چون نزد وی فریاد برآورد، او را اجابت فرمود. ۲۵ تسبیح من در جماعت بزرگ از تو است. نذرهای خود را به حضور ترسندگانت ادا خواهم نمود. ۲۶ حلیمان غذا خورده، سیر خواهند شد؛ و طالبان خداوند او را تسبیح خواهند خواند؛ و دلهای شما زیست خواهد كرد تا ابدالا´باد. ۲۷ جمیع كرانه‌های زمین متذكر شده، بسوی خداوند بازگشت خواهند نمود؛ و همة قبایل امّت‌ها به حضور تو سجده خواهند كرد. ۲۸ زیرا سلطنت از آن خداوند است و او بر امّت‌ها مسلط است. ۲۹ همه متموّلان زمین غذا خورده، سجده خواهند كرد؛ و به حضور وی هر كه به خاك فرو می‌رود ركوع خواهد نمود؛ و كسی جان خود را زنده نخواهد ساخت. ۳۰ ذریتی او را عبادت خواهند كرد و دربارة خداوند طبقة بعد را اِخبار خواهند نمود. ۳۱ ایشان خواهند آمد و از عدالت او خبر خواهند داد قومی را كه متولد خواهند شد، كه او این كار كرده است.
نظرات
ارسال یک نظر